Adam Mickiewicz w Kownie

 

 

Po przyjeździe do Wilna 12 września 1815 r. poeta wstąpił do seminarium dla kandydatów do stanu nauczycielskiego prowadzonego przez Uniwersytet Wileński. Studentom w czasie studiów płacono stypendium. Adam Mickiewicz wstępując na uniwersytet, pisemnie potwierdził, że po ukończeniu nauki poświęci się pracy nauczyciela. Zgodnie z obietnicą w 1819 r. przyjeżdża do Kowna.

 

 

 

 

 

  Zamieszkał w gmachu dawnego kolegium jezuickiego, które należało do zespołu kościoła św. Fransiszka Ksawerego. W 1807 r. kolegium zostało zamienione na szkołę świecką, tzw. Kowieńską Szkołę Powiatową, w której z nakazu Uniwersytetu Wileńskiego w latach 1819-1823 Adam Mickiewicz pracował jako nauczyciel, a także mieszkał w przydzielonym mu pokoju w budynku szkolnym.

Szkoła, w której pracował poeta, miała cztery klasy i liczyła ponad stu uczniów. Mickiewicz był nauczycielem literatury, historii i prawa, opiekował się też szkolną biblioteką. W listach pisał, że „jedyną prac szkolnych nagrodą jest pożytek i miłość uczniów”.

Pomimo, że lubił pracować w szkole, nie lubił Kowna, źle się czuł w tym mieście. Tęsknił za ukochanym Wilnem, cały czas prowadził aktywną korespondencję z przyjaciółmi.

 

 

Cierpki smak życia w Kownie poprawił romans z piękną żoną doktora kowieńskiego – Karoliną Kowalską. Miłość uosobiona w kochance kowieńskiej nie zostawiła śladu w jego twórczości, ale jak sam mówił Mickiewicz „kobiety zawsze robiły na mnie wielkie wrażenie i zajmowały więcej, niż były warte…”.
Dom, w którym mieszkała, znajdował się naprzeciw domu Mickiewicza, po drugiej stronie wąskiej uliczki.

 

 

 

 

 

 

 

Tablica poświęcona Adamowi Mickiewiczowi, który w latach 1819-1823 pracował w Kowieńskiej Szkole Powiatowej.

 

Okres kowieński był bardzo fortunny. W 1822 r. ukazuje się I tom poezji Mickiewicza „Ballady i romanse“, a w 1823 r. został wydany II tom poezji – „Grażyna” i „Dziady” cz. II i IV.